مالیاتها و عوارضی که شرکت ها بر مبنای خرید ، تولید و فروش خود طبق قوانین و مقررات خاص به ارگانهای دولتی ذیربط پرداخت می کنند بدون آنکه طبق همان قوانین اجازه بازیافت معادل مبالغ پرداخت شده را از خریداران محصولات خود داشته باشند ، جزء هزینه های شرکت محسوب می شود . این نتیجه گیری با تعریف هزینه مطابقت دارد. با در نظر گرفتن مطالب فوق و همچنین تعریف بهای تمام شده تولید (بهای تمام شده موجودیها شامل هزینه هایی است که واحدهای تجاری در روال عادی فعالیتهای خود برای رساندن موجودیها به موقـعیت و وضعیـت مـورد نظر متحـمل می شوند ) ، هرگاه مالیات غیر مستقیم بر اساس میزان تولید محاسبه شود ، لازم است مالیات مانند سایر عوارض پرداختی ، از قبیل عوارض گمرکی ، جزء بهای تمام شده کالای تولیدی منظور شود . چنانچه مبنای محاسبه و تحقق اینگونه عوارض و مالیاتها ، فروش باشد ، مالیات مزبور غالباً بعنوان هزینه فروش در حسابها انعکاس می یابد . در شرایطی که با توجه به قوانین و مقررات موضوعه ، مالیات غیر مستقیم و عوارض بطور مجزا در صورتحساب فروش انعکاس یابد و در واقع شرکت بطور مشخص بعنوان واسطه وصول عمل نماید ، اینگونه اقلام ، هزینه شرکت تلقی نگردیده بلکه در زمان تحقق باید مستقیماً به بستانکار حساب وزارت امور اقتصادی و دارایی یا هر ارگان ذینفع دیگر منظور گردد .
